به دنبال یک تغییر …
پس از حدود ١٠ سال زندگى در ملبورن تصميم گرفتم چند ماهى رو در كشورى نزديك تر به ايران و به اصطلاح زنده تر بگذرونم.
بعد از صحبت با دوستان و تحقيق بين دوبى و استانبول، استانبول رو انتخاب كردم.
در ادامه شما تجربيات و نظرات نويسنده رو در مورد دو تجربه زندگى در ملبورن و استانبول ميخوانيد.
نگاه اول
پروازم از ملبورن به استانبول با احتساب ترانزيت ها حدود ٢٨ ساعت طول كشيد.
اولين صحنه اى كه به وضوح از استانبول به خاطر دارم محوطه فرودگاه و سيل آدم ها بود. چيزى كه خيلى به نظرم عجيب بود تعداد افراد سيگارى در استانبول بود. زن، مرد، پير و جوان پشت هم سيگار روشن ميكردند. چيزى كه در ملبورن به دليل تعليمات زياد در حوزه سلامت، اهميت ورزش و قيمت نجومى دخانيات اصلا نميبينيد.
يكم جلوتر
يك آپارتمان يك خوابه شيك در منطقه آسيايى اجاره كردم، حدود ٥٠٠ يورو در ماه که میشد تقريباً نصف اجاره خونه ام در دنكستر ملبورن. من عاشق منظره يونيتم شدم و بهتر از اون آب و هواى استانبول كه نسبت به آب و هواى دمدمى مزاج ملبورن خيلى به دلم نشست. مخصوصاً اينكه سرماى ملبورن بدون برف اصلا مزه نداشت.
زندگى در استانبول پر تراکم با برنامه هاى متعدد و رستوران و بارهاى هميشه شلوغ براى من كه عادت به خوشگذرانى در طول هفته نداشتم عجيب بود.
زندگى من و اكثر اطرافيانم در ملبورن، به كار، باشگاه و هر از گاهى كافه و رستوران نشينى با دوستان، آن هم فقط در آخر هفته خلاصه ميشد.
از اين ها كه بگذريم، تنوع غذاهاى شرقى در استانبول براى من خيلى هيجان انگيز بود. معمولاً انتخاب های من به غذاهاى ژاپنى، هندى و ايتاليايى در استراليا خلاصه ميشد.
مشكلاتم
از اولين مشكلات من در استانبول بحث زبان بود، از اينكه تقريباً هيچ كس انگليسى حرف نميزد حيرت كرده بودم. يعنى تنها راه ارتباطى من با بسيارى از مغازه دار ها و افراد ديگه زبان اشاره بود!
مطمئنم اگر تو ايران كسى فارسى صحبت نكنه غريب به اتفاق افراد در حد يك مكالمه ابتدايى ميتونن به انگليسى كمكش كنن اما گويا ترك ها انگليسى رو تحريم كرده بوند!
كم كم مشكلاتم داشت شروع ميشد. به عنوان مثال آينده كاريم رو در استانبول اصلاً خوب نديدم! يعنى نوسانات بازار تركيه كاملاً بر خلاف سيستم مالى استاندارد و با ثبات استراليا بود.
كيفيت سيستم بهداشتى به اندازه استراليا نبود و قيمت بنزين، هزينه رفت و آمد رو برام از ملبورن هم بيشتر كرده بود.
سيستم قانون مند استراليا كه تقريباً شما رو از هرگونه كلاه بردارى محافظت ميكنه در تركيه نبود و چندبار باعث دردسرم شد، علی الخصوص كه تركى بلد نبودم و از اين بابت ضربه خوردم.
آخراش
ديگه كم كم دلم براى ملبورن و آدماى اطرافم تنگ شد، به نظرم ويترين استانبول خيلى قشنگ بود اما جايى براى زندگى ساختن براى من نبود.
احساس ميكنم آدم ها در استراليا قانون مند تر، خوش برخورد تر و جهان ديده تر هستند. هدف مندى در تك تك افراد ديده ميشه و معمولاً برنامه ريزى براى زندگى در استراليا خيلى راحت تر و حساب شده تر پيش ميره.
پس با يك بليط ٣٠ ساعته برگشتم ملبورن اما حتماً باز هم تركيه ميرم اما نه براى زندگى.